غیبت صغری

سلام سامانی

ببخشید یه مدتیه که برات پست جدید نذاشتم زیاد حوصله نداشتم .

اول بهت دو سال و نیم شدنت رو تبریک بگم .

بعد یه کمی از وروجک بازی هات برات می نویسم.یه وقت هایی پسر خوبی هستی و یه وقت هایی

هم پیاده روی می کنی رو...

تلفن چی که شدی تا کسی زنگ می زنه شما جواب میدی .

هیچ وقت نمی گی گرسنمه ولی به محض این که رفتیم تو رخت خواب ،به خاطر این که از دست

خوابیدن فرار کنی می گی :گلسنمه.هر چی هم بگم می خوری می گی ، می خوام البته الکی.

هیچ وقت هم حاضر نیستی خودت رو سرگرم کنی .ولی وقتی می ریم بخوابی چنان با خودت

بازی می کنی که نگو و نپرس.

برای مامان خیار شور درست می کنی.

پیتزا درست می کنی .

لباس می شوری .ظرف می شوری اون هم چه شستنی .واقعا می گم .

سلام می کنی .هر کس از حموم میاد بیرون بهش عافیت می گی.

از صدای بلند و جیغ زدن بچه ها به شدت ناراحت می شی.

خیلی هم اجتماعی شدی می ریم جایی دیگه گریه نمی کنی.

راستی پسر مامان یادم رفت می ری حموم دیگه گریه نمی کنی .(چشام زیر پات)

مامان هم الگوت شده کوچکترین کاری انجام می دم اونو یاد می گیری.و بعد انجام می دی.

یه وقت هایی هم احساساتی می شی می گی :خیلی مامان دوست دارم.

جدیدا هم یاد گرفتی به من بگی :زن دایی و به بابا بگی :دایی ساسان البته از زبان مهرداد

و هستی می گی .