گریه

گریه

ای قطره های ظریف اشک،ای دانه های قیمتی عشق ،ای ژاله های صبحگاهی دل ،بیایید واین آتش جان سوزی که مرا فرا گرفته خاموش کنید .

کوهستان هایی که چشمه های جاری دارند همیشه سبزو خرمند. مردمک چشمی که با اشک شستشو گردیده عالم محبت را پاک و منزه می بیند .

روح وقتی مملو از خوشی یا تالم است تراوشی پیدا می کند  و تراوش آن اشک چشم است .

و به این واسطه هر گریه ای از روی دل تنگی نیست .