سامانی بالاخره خودش بلند شد.

سامانی بالاخره خودش بلند شد.

عزیزم

امروز با هستی رفتیم خونه ی مامان بزرگ بابا اونجا بهت خوش گذشت اماخوابت کامل نبود و یه

فصل گریه کردی .

بعد از پنج شش ساعت دیگه حوصلت سر رفت بابا اومد دنبالمون و برگشتیم خونه .

توی ماشین هم کلی ذوق کردی .

به در خونه که رسیدیم و پیاده شدیم خورد تو ذوقت و کلی گریه کردی که من خونه نمیام .

این روز ها که بابا امتحان داره و اصلا فرصت نمی کنه تور و بیرون ببره .

تو باید همیشه تو خونه بمونی.

بعضی مواقع هم به زور خودت می ری دده(بیرون )

وقتی که برگشتیم تو خونه چند قدمی بر داشتی و افتادی .

متوجه شدم که دستای خپلت رو گذا شتی رو زمین و بلند شدی .

سامانی من، خدا رو شکر که امروز خودت می تونی راه بری.

بعد از اون هم خوابت می اومد و همش بهونه می گرفتی .

یه چند لحظه سپردمت دست بابا.

دیدم از زیر رفتی و کیس رو خاموش کردی بابا هم از دستت عصبانی شدو با هم در گیر شدین .

این جاهم یه فصل دیگه گریه کردی .